defensio sejuncta a voluntate ac sententiā legis

sē-jungo, nxi, nctum, 3, v. a., to disunite, disjoin (cf.: abjungo and disjungo); to part, sever, separate, divide (class.; syn.: sepono, secerno, removeo).

Lit.:

sejungi seque gregari,

Lucr. 1, 452; cf.:

sejunge te aliquando ab iis, cum quibus te non tuum judicium, sed temporum vincla conjunxerunt,

Cic. Fam. 10, 6, 2:

Alpes quae Italiam a Galliā sejungunt,

Nep. Hann. 3, 4:

sejuncta sint omnia a principiis,

Lucr. 2, 861; cf. id. 1, 432 (with secretum):

aliquem ex fortissimorum civium numero,

Cic. Vatin. 10, 26.—With abl.:

sejungere matrem Jam gelidis nequeo bustis,

Stat. S. 5, 3, 241 (cf. infra, II., and v. segrego, II. B.). —With simple acc.:

quae (intervalla) non animalia solum Corpora sejungunt, sed terras ac mare totum Secernunt,

Lucr. 2, 728; cf.

mid.: discedere ac sejungi promunturia, quae antea juncta fuerant, arbitrere,

to part, separate, Just. 4, 1, 18.—

Trop., to separate, part, sever, etc. (a favorite word of Cic.):

quam (Fortunam) nemo ab inconstantiā et temeritate sejunget, quae digna certe non sunt deo,

Cic. N. D. 3, 24, 61; cf.:

(divum natura) Semota a nostris rebus sejunctaque longe,

Lucr. 2, 648:

defensio sejuncta a voluntate ac sententiā legis,

Cic. Verr. 2, 3, 84, § 193:

orator a philosophorum eloquentiā,

id. Or. 20, 68:

rhetorice a bono viro atque ab ipsā virtute,

Quint. 2, 17, 31:

exercitatio procul a veritate,

id. 8, 3, 23:

fortuna ab eo,

Nep. Att. 10, 5:

a spe pariendarum voluptatum sejungi,

Cic. Fin. 1, 20, 66:

liberalitatem ac benignitatem ab ambitu atque largitione,

id. de Or. 2, 25, 105:

morbum ab aegrotatione,

id. Tusc. 4, 13, 29:

istam calamitatem a rei publicae periculis,

id. Cat. 1, 9, 22:

se a verborum libertate,

id. Cael. 3, 8 (but in Tac. Or. 11 the correct read. is dejungere).—With abl.:

cui Corpore sejunctus dolor absit,

Lucr. 2, 18:

laribus sejuncta potestas Exulat,

Claud. VI. Cons. Hon. 407.

part. pf. к sejungo